A Inmaculada Concepción de María é o dogma de fe que declara que por unha gracia singular de Deus, María foi preservada de todo pecado, dende a súa concepción.
miércoles, 1 de diciembre de 2010
A INMACULADA CONCEPCIÓN
A Inmaculada Concepción de María é o dogma de fe que declara que por unha gracia singular de Deus, María foi preservada de todo pecado, dende a súa concepción.
martes, 30 de noviembre de 2010
O ADVENTO
Advento
Marca o inicio do ano litúrxico en casi todas as confesions cristianas. Durante este periodo os fregeses preparanse para celebrar a conmemoración do nacemento de Xesucristo e para renovar a esperanza na segunda Venida de Cristo Xesús, ao final dos tempos a Parusía.
Marca o inicio do ano litúrxico en casi todas as confesions cristianas. Durante este periodo os fregeses preparanse para celebrar a conmemoración do nacemento de Xesucristo e para renovar a esperanza na segunda Venida de Cristo Xesús, ao final dos tempos a Parusía.
martes, 16 de noviembre de 2010
As Plagas de Exipto
Neste texto pasarase a falar das pragas de Exipto. Está Rafael a buscar os textos orixinales da Biblia para falar deles.
martes, 9 de noviembre de 2010
Crítica a Europa Laica
Siempre que me encuentro sin ganas para escribir, pasa algo que, con un pequeño suspiro de hastío, ponga de nuevo mis manos en el teclado y empiece a desgastar de nuevo las huellas dactilares. Bueno, casi siempre.
Por poner un ejemplo, hoy tenía pensado trastear por el PC a ver que encontraba... hasta que vi aquel cartel en mi insitituto.
Y es que hoy he decidido darle un poquillo de vidilla a mi sección "Críticas" con algo que me ha parecido bastante ofensivo: una de las campañas de Europa Laica.
Por poner un ejemplo, hoy tenía pensado trastear por el PC a ver que encontraba... hasta que vi aquel cartel en mi insitituto.
Y es que hoy he decidido darle un poquillo de vidilla a mi sección "Críticas" con algo que me ha parecido bastante ofensivo: una de las campañas de Europa Laica.
martes, 19 de octubre de 2010
De Dios, libertad y destino
El sabio conoce sus limitaciones. El que lo sabe todo y lo puede todo, solo posee las limitaciones que él se quiera marcar. Mas… ¿Por qué limitarse? Él no se beneficia en nada con eso. Y ahí está la clave.
La teología ha sido un tema que, aunque quizá no muy desarrollado en esta bitácora(Dios, cuando hablo así parezco culto y todo), creo que he dejado claro que suscita bastante interés en mi.
Hay una pregunta que los teólogos han tenido que afrontar desde siempre, y es la coexistencia de la omnisciencia de Dios y la libertad que tenemos los humanos. Es decir, si Él lo sabe todo, sabe también todo lo que pasará en nuestra vida, con lo cual es inútil pensar que podemos elegir, ya que todo está ya dicho.
A pesar de que mucha gente podría responder a ese problema mejor que yo, me atreveré a aportar dos modestas teorías: la auto- negación de la omnisciencia divina y la actualización constante del saber de Dios.
Uno de los dogmas del cristianismo es la existencia de un Dios que es Omnisciente (que lo sabe todo), Omnipotente (que lo puede todo) y Omnipresente (que está a la vez en todas partes). Ese Dios creó todas las cosas y, entre ellas, al hombre, a su imagen y semejanza.
Es decir, nos tenemos a nosotros (el homo ¿sapiens? No lo demostramos mucho.), seis mil millones de paisanos pululando por este planeta. Estamos hechos a imagen de Dios (en temas espirituales, se entiende). Somos libres.
Sin embargo, como ya explique más arriba, decir que alguien lo sabe todo y afirmar que somos libres es lo mismo que ver a al Monstruo de las galletas con una metralleta. No encaja lo cojas por donde lo cojas. Sin embargo, la función del filósofo es lograr que la metralleta dispara galletas o que nuestro amigo pasé su color azul al azul de los marines.
Yo, como intento de filósofo, he tratado de hacerlo y creo que, además de una jaqueca por hacer esfuerzos cerebrales que no acostumbro a acometer, he logrado dos “explicaciones” (si merecen tal categoría) a esta duda:
- En la primera, afirmo que Dios limita su propio poder de conocer para darnos libertad. Al ser Omnipotente, todo lo puede, incluido el hecho de “anular” su Omnisciencia. Es decir, Dios decide, para que podamos ser libres, negarse a saber nuestro porvenir. De esta forma, lo que hagamos no está aún decidido.
- Por otro lado (y aquí quizá podáis afirmar que tanto tiempo entre ordenador me ha freído la sesera), podríamos decir que la Omniscencia de Dios, en vez de basarse en conocer todo desde el principio, sea una especie de “actualización constante”. Es decir, Dios conoce todo en el momento que pasa. Vive y se adapta a nuestro concepto temporal para que podamos ser libres. El sabe que decisión tomamos justo en el momento en que la tomamos y no antes, pero por voluntad propia.
En cierto modo, es una variante de la primera, haciendo una mala comparación entre Dios y una base de datos con todo lo que existió y existe, que se actualiza para lo que está existiendo.
Sea como sea, estoy convencido de algo: Dios me ha hecho libre. Tomás de Aquino creía que ese ser libre se veía en la capacidad de hacer bien o hacer mal a nuestra voluntad. Yo lo veo en que no me fulmine por malgastar mi tiempo escribiendo estas “entradas” en un “blog” que trata de hacer “filosofía” contando con que “alguien” le preste “atención”.
La teología ha sido un tema que, aunque quizá no muy desarrollado en esta bitácora
Hay una pregunta que los teólogos han tenido que afrontar desde siempre, y es la coexistencia de la omnisciencia de Dios y la libertad que tenemos los humanos. Es decir, si Él lo sabe todo, sabe también todo lo que pasará en nuestra vida, con lo cual es inútil pensar que podemos elegir, ya que todo está ya dicho.
A pesar de que mucha gente podría responder a ese problema mejor que yo, me atreveré a aportar dos modestas teorías: la auto- negación de la omnisciencia divina y la actualización constante del saber de Dios.
Uno de los dogmas del cristianismo es la existencia de un Dios que es Omnisciente (que lo sabe todo), Omnipotente (que lo puede todo) y Omnipresente (que está a la vez en todas partes). Ese Dios creó todas las cosas y, entre ellas, al hombre, a su imagen y semejanza.
Es decir, nos tenemos a nosotros (el homo ¿sapiens? No lo demostramos mucho.), seis mil millones de paisanos pululando por este planeta. Estamos hechos a imagen de Dios (en temas espirituales, se entiende). Somos libres.
Sin embargo, como ya explique más arriba, decir que alguien lo sabe todo y afirmar que somos libres es lo mismo que ver a al Monstruo de las galletas con una metralleta. No encaja lo cojas por donde lo cojas. Sin embargo, la función del filósofo es lograr que la metralleta dispara galletas o que nuestro amigo pasé su color azul al azul de los marines.
Yo, como intento de filósofo, he tratado de hacerlo y creo que, además de una jaqueca por hacer esfuerzos cerebrales que no acostumbro a acometer, he logrado dos “explicaciones” (si merecen tal categoría) a esta duda:
- En la primera, afirmo que Dios limita su propio poder de conocer para darnos libertad. Al ser Omnipotente, todo lo puede, incluido el hecho de “anular” su Omnisciencia. Es decir, Dios decide, para que podamos ser libres, negarse a saber nuestro porvenir. De esta forma, lo que hagamos no está aún decidido.
- Por otro lado (y aquí quizá podáis afirmar que tanto tiempo entre ordenador me ha freído la sesera), podríamos decir que la Omniscencia de Dios, en vez de basarse en conocer todo desde el principio, sea una especie de “actualización constante”. Es decir, Dios conoce todo en el momento que pasa. Vive y se adapta a nuestro concepto temporal para que podamos ser libres. El sabe que decisión tomamos justo en el momento en que la tomamos y no antes, pero por voluntad propia.
En cierto modo, es una variante de la primera, haciendo una mala comparación entre Dios y una base de datos con todo lo que existió y existe, que se actualiza para lo que está existiendo.
Sea como sea, estoy convencido de algo: Dios me ha hecho libre. Tomás de Aquino creía que ese ser libre se veía en la capacidad de hacer bien o hacer mal a nuestra voluntad. Yo lo veo en que no me fulmine por malgastar mi tiempo escribiendo estas “entradas” en un “blog” que trata de hacer “filosofía” contando con que “alguien” le preste “atención”.
martes, 5 de octubre de 2010
REGISTRO BLOGGER
Para registrarse en Blogger, se tiene que tener una cuenta gmail en Google. Para ello, desde http://www.google.com/ hay un enlace para hacerlo. Si ya se tiene, se puede usar el nombre del correo y la contraseña que usamos para gmail para registrarnos en Blogger. Así de fácil.
miércoles, 9 de junio de 2010
Etapas camino francés (8-17)
Me encargo yo de continuar este trabajo, con la ayuda de Consumer Eroski con las siguiente 10 etapas del famoso camino francés.
Iglesia gótica reconstruida en el siglo XV.
Compuesta por tres naves con bóveda estrellada y un crucero con bóveda de crucería.
Claro ejemplo de transición del románico al gótico.
Tiene carácter de catedral debido a que en 1232 la ciudad fue nombrada sede episcopal.
De estilo románico.
El pedestal está formado por ocho semicolumnas y el conjunto mide más de un metro.
La copa muestra murallas y torres medievales esculpidas que representan la Jerusalén Celeste.
De estilo románico y gótico.
De estilo gótico.
Muy maja ella
Iglesia de estilo románico del siglo XI.
Compuesta por tres naves con bóveda de cañón y crucero.
De estilo románico mudejar está construida en ladrillo.
8.- Logroño - Nájera: Monasterio de Sta. Mª la Real de Nájera
Compuesta por tres naves con bóveda estrellada y un crucero con bóveda de crucería.
9.- Nájera - Sto. Domingo: Catedral de Sto. Domingo de la Calzada
Tiene carácter de catedral debido a que en 1232 la ciudad fue nombrada sede episcopal.
10.- Sto. Domingo - Belorado: Pila Bautismal de Redecilla del Camino
El pedestal está formado por ocho semicolumnas y el conjunto mide más de un metro.
La copa muestra murallas y torres medievales esculpidas que representan la Jerusalén Celeste.
11.- Belorado - Agés: Monasterio de San Juan de Ortega
12.- Agés- Burgos: Catedral de Burgos
De estilo gótico.
13.- Burgos - Hontanas del camino: Iglesia de Hontanas del camino
14.- Hontanas - BoLadillas del camino: Colegiata de Nuestra Sra del Manzano de Castrojeriz
Fundada en el 1214 presenta un estilo de transición del románico al gótico
15.- Boadilla - Carrión de los Condes: San Martín de Fromista
Compuesta por tres naves con bóveda de cañón y crucero.
16.- Carrión de los Condes -Terradillos de los Templario
No hay monumentos reseñables17.- Terradillos de los Templarios - El Burgo Ranero
De estilo románico mudejar está construida en ladrillo.
Posee tres naves y tres ábsides, crucero y bóveda del siglo XIII.
miércoles, 26 de mayo de 2010
Reflexión: a verdadeira milagre
Milagres
Cal é a verdadeira milagre? Non, non falo da do morto que bota a camiñar. Falo das milagres que non vemos: o nacemento dun meniño, o sorriso do tristeiro, o agarimo do vento na mañá, a saída e a posta do Sol, a capacidade dun sentimento de unir á xente…
Por iso, benquerido lector, quérote invitar a vivir esta milagre que te foi dada por Deus. Cada segundo que pasa, nalgures, hai unha pequena milagre a acontecer. E todo ese conxunto de milagres que compoñen a existencia de todos, esa é a verdadeira milagre.
A milagre da vida.
E recorda, as milagres só suceden unha vez.
miércoles, 14 de abril de 2010
Historia e lenda: Quen foi o apóstolo Santiago?
Navegando pola rede, atopei este artigo, que é sumamente interesante, máis polas datas nas que estamos.
Ampliade a entrada para poder leelo na nosa lingua:
Ampliade a entrada para poder leelo na nosa lingua:
Monumentos do Camiño Francés Parte II
Etapas 17-31. Fonte: http://caminodesantiago.consumer.es/los-caminos-de-santiago/frances/
San Lorenzo de Sahagún
De estilo románico mudejar está construída en ladrillo.
Posúe tres naves e tres ábsidas, cruceiro e bóveda do século XIII.
Catedral de León
De estilo gótico, presenta planta de cruz latina, tres naves laterais e nave transversal.
A súa construción comezou a principios do século XIII e rematouse no XIV, aínda que ten engadidos posteriores.
San Isidoro de León
Igrexa románica.
A planta é de cruz latina e fórmana tres naves co seu correspondentes ábsidas.
Na súa orixe consagrada a San Juan Bautista foi arrasada por Almanzor no 988. Tras reedificarse foi ampliada e volveu consagrarse no 1149.
Pazo de Gaudí de Astorga
Pazo encargado a Antonio Gaudí en 1887 e rematado definitivamente en 1961.
De inconfundible estilo modernista, partindo de elementos medievais e árabes, o exterior está revestido con granito agrisado de Montearenas e o conxunto consta de catro plantas.
Castrillo de Polvazares
É a poboación máis representativa da bisbarra maragata declarada Conxunto Histórico - Artístico grazas ao seu bo estado de conservación.
Castrillo era un pobo arriero que alcanzou o seu esplendor no século XVIII.
Castelo Templario de Ponferrada
En principio castro e máis tarde cidadela romana.
A Orde do Tempero amplíao e mellora dende o século XI ao XIII.
O aspecto actual débese a unha gran cantidade de ampliacións e reformas levadas a cabo dende o século XV ata os nosos días.
En 1924 foi declarado Monumento Nacional Histórico Artístico.
Igrexa de San Francisco de Villafranca del Bierzo
Igrexa románica do século XIII, fundada por San Francisco de Asís e ampliada en estilo gótico no XVII.
Igrexa de Santa María la Real do Cebreiro
Igrexa prerrománica do século IX, fundada por monxes beneditinos.
Planta basilical con tres naves e torres
Mosteiro de Samos
Conxunto monumental fundado no século VI que mostra todos os estilos posibles debido a continuas restauracións, xa que foi saqueado e incendiado varias veces ao longo da historia.
Recolle mostras dende o prerrománico pasando polos estilos gótico, renacentista, barroco, neoclásico e modernista.
San Nicolás de Portomarín
Templo fortaleza construído no século XIII que pertenceu á Orde de San Juan de Xerusalén e foi reedificado pedra por pedra no lugar actual debido á construción do encoro de Belesar.
Consta dunha nave con cinco tramos cubertos de bóveda de crucería e de canón apuntado.
As torres presentan remate ameado.
Cabeceiro de Leboreiro
Un cabeceiro é un gran canastro circular feito con paus entrelazados e cuberto de palla que apoiado nunha base de pedra é utilizado para conservar o máiz.
Diante do cabeceiro encóntrase a igrexa románica de Santa María con ábsida circular e teito de madeira. Na portada está esculpida unha figura da Virxe.
Catedral de Santiago de Compostela
Dedicada ao Apostol Santiago.
Igrexa consagrada no ano 1128 (s. XII) e adornada con elementos barrocos no XVIII. É unha boa mostra de igrexa de peregrinación.
De estilo románico con elementos posteriores renacentistas e barrocos.
De planta románica de cruz latina conta con tres naves divididas por arcos de medio punto, tribuna, cruceiro e deambulatorio. Ten cinco fachadas.
San Lorenzo de Sahagún
De estilo románico mudejar está construída en ladrillo.
Posúe tres naves e tres ábsidas, cruceiro e bóveda do século XIII.
Catedral de León
De estilo gótico, presenta planta de cruz latina, tres naves laterais e nave transversal.
A súa construción comezou a principios do século XIII e rematouse no XIV, aínda que ten engadidos posteriores.
San Isidoro de León
Igrexa románica.
A planta é de cruz latina e fórmana tres naves co seu correspondentes ábsidas.
Na súa orixe consagrada a San Juan Bautista foi arrasada por Almanzor no 988. Tras reedificarse foi ampliada e volveu consagrarse no 1149.
Pazo de Gaudí de Astorga
Pazo encargado a Antonio Gaudí en 1887 e rematado definitivamente en 1961.
De inconfundible estilo modernista, partindo de elementos medievais e árabes, o exterior está revestido con granito agrisado de Montearenas e o conxunto consta de catro plantas.
Castrillo de Polvazares
É a poboación máis representativa da bisbarra maragata declarada Conxunto Histórico - Artístico grazas ao seu bo estado de conservación.
Castrillo era un pobo arriero que alcanzou o seu esplendor no século XVIII.
Castelo Templario de Ponferrada
En principio castro e máis tarde cidadela romana.
A Orde do Tempero amplíao e mellora dende o século XI ao XIII.
O aspecto actual débese a unha gran cantidade de ampliacións e reformas levadas a cabo dende o século XV ata os nosos días.
En 1924 foi declarado Monumento Nacional Histórico Artístico.
Igrexa de San Francisco de Villafranca del Bierzo
Igrexa románica do século XIII, fundada por San Francisco de Asís e ampliada en estilo gótico no XVII.
Igrexa de Santa María la Real do Cebreiro
Igrexa prerrománica do século IX, fundada por monxes beneditinos.
Planta basilical con tres naves e torres
Mosteiro de Samos
Conxunto monumental fundado no século VI que mostra todos os estilos posibles debido a continuas restauracións, xa que foi saqueado e incendiado varias veces ao longo da historia.
Recolle mostras dende o prerrománico pasando polos estilos gótico, renacentista, barroco, neoclásico e modernista.
San Nicolás de Portomarín
Templo fortaleza construído no século XIII que pertenceu á Orde de San Juan de Xerusalén e foi reedificado pedra por pedra no lugar actual debido á construción do encoro de Belesar.
Consta dunha nave con cinco tramos cubertos de bóveda de crucería e de canón apuntado.
As torres presentan remate ameado.
Cabeceiro de Leboreiro
Un cabeceiro é un gran canastro circular feito con paus entrelazados e cuberto de palla que apoiado nunha base de pedra é utilizado para conservar o máiz.
Diante do cabeceiro encóntrase a igrexa románica de Santa María con ábsida circular e teito de madeira. Na portada está esculpida unha figura da Virxe.
Catedral de Santiago de Compostela
Dedicada ao Apostol Santiago.
Igrexa consagrada no ano 1128 (s. XII) e adornada con elementos barrocos no XVIII. É unha boa mostra de igrexa de peregrinación.
De estilo románico con elementos posteriores renacentistas e barrocos.
De planta románica de cruz latina conta con tres naves divididas por arcos de medio punto, tribuna, cruceiro e deambulatorio. Ten cinco fachadas.
Etapas del Camino de Santigo Francés
INDRODUCCIÓN:
O Camiño que une Saint Jean de Pied de Port (Donibane Garazi) con Santiago de Compostela é o eixe máis importante e popular das peregrinacións jacobeas.Dende o descubrimento da tumba do Apóstolo Santiago en Compostela, no século IX, o Camiño de Santiago converteuse na máis importante ruta de peregrinación da Europa medieval. O paso dos innumerables peregrinos que, movidos pola súa fe, dirixíanse a Compostela dende todos os países europeos, serviu como punto de partida de todo un desenvolvemento artístico, social e económico que deixou as súas pegadas ao longo de todo o Camiño de Santiago. En 1993, Ano Jacobeo, prodúcese o resurximento peregrinal. A mestura de reto deportivo con relixiosidade, con busca do auténtico e dun mesmo, todo iso escoltado por estilos románicos e góticos, entre cabaleiros templarios e monxes beneditinos, entre teñas e trigos, entre castiñeiros e carvallos, entre lendas e milagres fan do Camiño de Santiago unha experiencia singular.
Etapas:
Etapa 2. Ponte da Rabia de ZubiriPonte medieval de 2 ollos de medio punto e tallamares poligonais sobre o río Arga.Existía a crenza de que os animais que daban unha volta arredor do piar sandaban da rabia.
Etapa 3. Ponte da Rabia de Zubiri. Ponte medieval de 2 ollos de medio punto e tallamares poligonais sobre o río Arga.Existía a crenza de que os animais que daban unha volta arredor do piar sandaban da rabia.
Etapa 4. Ponte románica de Ponte a RaíñaConstruído no século XI.Composto por 6 arcos de medio punto.A raíña dona Maior mandouno construír para facilitar o paso dos peregrinos polo río Arga.
Etapa 5. San Pedro de la Rúa de EstellaRománica do século XII.Consta de tres naves con ábsidas semicirculares.
Etapa 6. Santa María de los ArcosPresenta varios estilos, dende o románico tardío ata o Barroco.Planta de cruz latina dunha soa nave.
Etapa 7. Catedral de Santa María de la Redonda de LogroñoIgrexa do século XV, ampliada no XVIII.En 1959 recibío o título de catedral.
LA ICONOGRAFIA
El cristo de gloria del arte de occidente procede del Pantocrator bizantino. Pero el Pantocrator siempre esta representado en busto, mientras Cristo en Majestad esta representado en un trono.
En esta escena asistimos a una representacion en la que se unen la idea de cristo maestro y Cristo de gloria, sin la presencia de los cuatro animales del tetramorfos y ocupando su lugar cuatro angeles. La representacion de estos seres proximos a la divinidad sigue el orden imaginado por Dionisio Areopagita en su Celeste jerarquia, siendo el primero en describir el mundo invisible con precision y magnificencia.
LA ICONOGRAFIA
Este 
tema se presenta con dos iconografias diferentes, la ostension y la palpacion de la herida. El apostol se acerca, pero no toca sus eridas. ya no le invita solo a palpar,sino que hace que hunda sus dedos en la profunda herida cavada por el hierro de la lanza.
tema se presenta con dos iconografias diferentes, la ostension y la palpacion de la herida. El apostol se acerca, pero no toca sus eridas. ya no le invita solo a palpar,sino que hace que hunda sus dedos en la profunda herida cavada por el hierro de la lanza.Estos dos tipos iconograficos se justifican por el texto de san Juan. El primero traduce las palabras de Jesus a Tomas: ¿ Porque me has visto has creido?; el segundo parrafo: Acerca tu mano y metela en mi costado.
miércoles, 24 de marzo de 2010
ANO SANTO COMPOSTELANO
Imos preparar á volta da Semana Santa cos meus alumnos de 1º de Bch o noso particular "camiño". Imos facer a nosa saída dende Francia e chegaremos ó Pórtico da Gloria. Claro está de forma VIRTUAL.
Vide connosco a este máxico e entretido viaxe no que trataremos de aprender moitas cousas.
Vide connosco a este máxico e entretido viaxe no que trataremos de aprender moitas cousas.
miércoles, 10 de marzo de 2010
Viñetas
PASIÓN, MUERTE Y RESURRECCIÓN
Viñetas que hemos encontrado en la red y que ahora os mostramos para vuestro deleite.
Tomad y comed; esto es mi cuerpo
Bebed todos de ella, porque ésta es mi sangre.
(Mt 26, 26-27)
Señor, no sólo los pies; lávame también las manos y la cabeza
(Juan 13, 9)
Padre mío, si es posible, que pase de mí esta copa de amargura, pero no sea como yo quiero, sino como tú quieras.
(Mt 26,39)
Judas, ¿con un beso entregas al Hijo del hombre?
(Lc 22-48)
Tú lo dices
(Lc 23, 3)
E inmediatamente, mientras estaba hablando, cantó el gallo.
(Lc 22,60)
¡Crucifícalo! ¡Crucifícalo!
(Lc 23,20)
Y, trenzando una corna de espinas, se la ciñeron
(Mc 15, 19)
Echaron mano de un tal Simón de Cirene, que venía del campo, y le cargaron la cruz.
(L 23,26)
Padre, perdónalos, porque no saben lo que hacen
(Lc 23,34)
Mujer, ahí tienes a tu hijo
(Jn 20, 25)
Pero uno de los soldados le abrió el costado con una lanza y, al punto, brotó de su costado sangre y agua
(Jn 20, 36)
Este José se presentó ante Pilato y le pidió el cuerpo de Jesús
(Lc 23, 52)
Después de bajarlo, lo envolvió en una sábana y lo puso en un sepulcro excavado en la roca, donde nadie había sido sepultado todavía
(Lc 23, 53)
¿Por qué buscáis entre los muertos al que está vivo?
(Lc 24, 5)
(Lc 24, 36)
¿Eres tú el único en Jerusalén que no sabe lo que ha pasado allí estos días?
(Lc 24,17)
¿Crees porque me has visto? Dichosos los que creen sin haber visto
(Jn 20,29)
miércoles, 3 de febrero de 2010
Crítica a la crítica a la Iglesia
Oir tantas voces hablando sin saber me harta. ¡Que aquí el más ignorante es Mastergbdas, leñe! No voy a dejar que nadie me quite ese título. Y parece ser que la única forma de lograr que se me escuche es dar una opinión en contra de algo que cae de cajón para la mayoría del mundo. Total, que aquí me tenéis, escribiendo algo que, probablemente, provoque que mucha gente me tenga aún menos respeto: una defensa a la Iglesia (cristiana católica, se entiende).
Sin embargo, como bien he dicho, soy un ignorante. Sólo sé que no sé nada. De ahí que, para argumentar, me haya informado en medios especializados, opiniones de otra gente en redes sociales y demás sitios de más o menos veracidad para demostrar que no soy el único pirado capaz de defender a la Iglesia.
Sin embargo, como bien he dicho, soy un ignorante. Sólo sé que no sé nada. De ahí que, para argumentar, me haya informado en medios especializados, opiniones de otra gente en redes sociales y demás sitios de más o menos veracidad para demostrar que no soy el único pirado capaz de defender a la Iglesia.
miércoles, 20 de enero de 2010
Jesús en el Museo del Prado
La Transfiguración del Señor
Giovan Francesco Penni
2 Seis días despois, toma Xesús consigo a Pedro, Santiago e Juan, e lévaos, a eles sós, á parte, a un monte alto. E transfigurouse diante deles,
3 e os seus vestidos volvéronse resplandecentes, moi brancos, tanto que ningún bataneiro na terra sería capaz de branquexalos dese modo.
4 Aparecéronselles Elías e Moisés, e conversaban con Xesús.
5 Toma a palabra Pedro e di a Xesús: «Rabbí, bo é estarnos aquí. Imos facer tres tendas, unha para ti, outra para Moisés e outra para Elías»;
6 - pois non sabía que responder xa que estaban atemorizados -.
7 Entonces formouse unha nube que lles cubriu coa súa sombra, e veu unha voz dende a nube: «Este é o meu Fillo amado, escoitádeo.»
8 Y de pronto, mirando en derredor, xa non viron a ninguén máis que a Xesús só con eles.
9 E cando baixaban do monte ordenoulles que a ninguén contasen o que viran ata que o Fillo do home resucitase de entre os mortos.
10 Eles observaron esta recomendación, discutindo entre si que era iso de «resucitar de entre os mortos.»
Iconografía: alude ó misterio da Transfiguración e a festa dos diáconos Felicísimo e Agapito, á vez que se celebraba a victoria sobre os turcos en Belgrado en 1453. Os episodios da Transfiguración e a curación do rapaz epiléptico nárranse no evanxeo de san Marcos.
Jesús y el Centurión
Paolo Caliari, "El Veronés"
5 Ao entrar en Cafarnaúm, achegóuselle un centurión e pregoulle
6 dicindo: «Señor, o meu criado xace na casa paralítico con terribles sufrimentos.»
7 Dícele Jesús: «Eu irei a curalo.»
8 Replicou o centurión: «Señor, non son digno de que entres baixo o meu teito; abonda que o digas de
palabra e o meu criado quedará san.
9 Porque tamén eu, que son un subalterno, teño soldados ás miñas ordes, e digo a este: "Vete", e
vai; e a outro: "Ven", e vén; e ao meu servo: "Fai isto", e faino.»
10 Ao oír isto Xesús quedou admirado e dixo aos que o seguían: Asegúrovos que en Israel non hei
encontrado en ninguén unha fe tan grande.
11 E dígovos que virán moitos de oriente e occidente e se poñerán á mesa con Abraham,
Isaac e Jacob no reino dos Ceos,
12 mentres que os fillos do Reino serán botados ás tebras de fóra; alí será o choro e o
chiar de dentes.»
13 E dixo Xesús ao centurión: «Anda; que te suceda como criches.» E naquela hora sandou ó criado.
Iconografía: A fe do centurión e o seu recoñecemento do Fillo de Deus eran tales que Xesús realizou o miragre a distancia.
La Resurrección de Lázaro
Juan de Flandes
38 Entón Xesús conmoveuse de novo no seu interior e foi ao sepulcro. Era unha cova, e tiña posta enriba unha pedra.
39 Di Xesús: «Quitade a pedra.» Respóndelle Marta, a irmá do morto: Señor, xa ule; é o cuarto día.»
40 Dille Xesús: «Non te dixen que, se cres, verás a gloria de Deus?»
41 Quitaron, pois, a pedra. Entón Xesús levantou os ollos ao alto e dixo: «Pai, douche grazas por escoitarme.
42 Xa sabía eu que ti sempre me escoitas; pero díxeno por estes que me rodean, para que crean que ti me enviaches.»
43 Dito isto, berrou con forte voz: «Lázaro, sal fóra!»
44 E saíu o morto, atado de pés e mans con vendas e envolto o rostro nun sudario. Xesús dilles: «Desatádeo e deixádeo andar.»
Iconografía: a resurreción de Lázaro e a igrexa coas súas formas robustas simbolizan a presenza do Mesías. O muro simboliza a lei antiga. A pomba simboliza o Espírito Santo e a golondrina a mensaxeira da resurreción.
La Expulsión de los Mercaderes del Templo
Francesco Bassano "el Joven"
13 Achegábase a Pascua dos xudeus e Xesús subiu a Xerusalén.
1 Antes da festa da Pascua, sabendo Xesús que chegara a súa hora de pasar deste mundo ao Pai, despois de amar aos seus que estaban no mundo, amounos ata o extremo.
2 Durante a cea, cando xa o demo puxera no corazón a Judas Iscariote, fillo de Simón,
o propósito de entregalo,
3 sabendo que o Pai lle puxera todo nas súas mans e que saíra de Deus e a Deus volvía,
4 levántase da mesa, quita os seus vestidos e, tomando unha toalla, o a ciñou.
5 Logo bota auga nun lebrillo e púxose a lavar os pés dos discípulos e a secarllos coa toalla con que estaba cinguido.
6 Chega a Simón Pedro; este dille: «Señor, ti lavarme a min os pés?»
7 Xesús respondeulle: «O que eu fago, ti non o entendes agora: comprenderalo máis tarde.»
8 Dille Pedro: Non me lavarás os pés xamais.» Xesús respondeulle: «Se non te lavo, tes parte comigo.»
9 Dille Simón Pedro: «Señor, non só os pés, senón ata as mans e a cabeza.»
10 Xesús dille: «O que se bañou, non necesita lavarse; está de todo limpo. E vós estades limpos, aínda que non todos.»
11 Sabía quen lle ía entregar, e por iso dixo: «Non» estades «limpos todos.»
12 Despois que lles lavou os pés, tomou os seus vestidos, volveu á mesa, e lles dixo: «Comprendedes o que fixen convosco?
13 Vós chamádesme "o Mestre" e "o Señor", e dicides ben, porque o son.
14 Pois se eu, o Señor e o Mestre, vos lavei os pés, vós tamén debedes lavar os pés uns a outros.
15 Porque vos din exemplo, para que tamén vós fagades como eu fixen convosco.
16 «En verdade, en verdade vos digo: non é máis o servo que o seu amo, nin o enviado máis que o que lle envía.
17 «Sabendo isto, ditosos seredes se o cumprides.
18 Non me refíro a todos eles; eu coñezo os que elixín; pero ten que cumprirse a Escritura: = O que come o meu pan alzou contra min o seu talón. =
19 Dígovolo dende agora, antes de que suceda, para que, cando suceda, creades que Yo Soy.
20 En verdade, en verdade vos digo: quen acolla ao que eu envíe acólleme a min, e quen me acolla a min, acolle a Aquel que me enviou.»
Iconografía: Xesús quixo dar unha suprema lección de humildade encargándose dunha tarea de esclavos. O lavatorio leva o nome de "Mandatum" a causa do mandamento que di: amádevos os uns ós outros. Na icongrafía bizantina, Xesús está de pé para lavar os pés dos Apóstoles, na de Occidente, está de xeonllos ante San Pedro. Respecto ós dous apóstoles que intentan quitarse as calzas, hai influenza dos poligrafi, escritores e gravadores en cuxas obras vulnerábase o decoro social e literario e contrastaban o elevado e o baixo.La Última Cena
Juan de Juanes
14 Cando chegou a hora, púxose á mesa cos apóstolos;
15 e díxolles: «Con ansia desexei comer esta Pascua convosco antes de padecer;
16 porque vos digo que xa non a comerei máis ata que ache o seu cumprimento no Reino de Deus.»
17 E recibindo unha copa, dadas as grazas, dixo: «Tomade isto e repartídeo entre vós;
18 porque vos digo que, a partir deste momento, non beberei do produto da vide ata que chegue o Reino de Deus.»
19 Tomou logo pan, e, dadas as grazas, partiuno e deullo dicindo: Este é o meu corpo que é entregado por vós; facede isto en recordo meu.»
20 De igual modo, despois de cear, a copa, dicindo: «Esta copa é a Nova Alianza no meu sangue, que é derramada por vós.
21 «Pero a man do que me entrega está aquí comigo sobre a mesa.
22 Porque el Hijo do home marcha segundo está determinado. Pero, ai daquel por quen é entregado!»
23 Entón puxéronse a discutir entre si quen deles sería o que ía facer aquilo.
Iconografía: presenta caracteres diferentes na arte bizantina respecto ó Occidental da Idade Media e a Contrarreforma. Converteuse nun modo de defender a eucaristía despois do Concilio de Trento. Os evanxeístas relatan o momento no que Cristo reúneos na mesa e institúe o sacramento. A elección da secuencia e a súa representación está en sintonía co Concilio de Trento.
La Oración en el Huerto
Tiziano
39 Saliu e, como de costume, foi ao monte das Oliveiras, e os discípulos seguírono.
40 Chegado ao lugar díxolles: «Pedide que non caiades en tentación.»
41 E se apartou deles como un tiro de pedra, e posto de xeonllos oraba
42 dicindo: Padre, se queres, aparta de min esta copa; pero non se faga a miña vontade, senón a túa.» 43 Entón, aparecéuselle un anxo vido do ceo que o confortaba.
44 E sumido en agonía, insistía máis na súa oración. A súa suor fíxose como gotas espesas de sangue que caían en terra.
45 levantándose da oración, viño onde os discípulos e os encontrou durmidos pola tristura;
46 e díxolles: «Como é que estades durmidos? Levantádevos e orade para que non caiades en tentación.»
Iconografía: os evanxeístas tratan o tema da oración na horta dos Olivos, pero Xoán é o único que se recrea na ambientación da escea. O tema ten a súa orixe en Bizancio. A popularidade do asunto maniféstase a partir do grande número de esculturas realizadas no século XV.
El Prendimiento de Cristo
Francisco de Goya y Lucientes
1 Así falou Xesús, e alzando os ollos ao ceo, dixo: «Padre, chegou a hora; glorifica o teu Fillo, para que o teu Fillo te glorifique a ti.
2 E que segundo o poder que lle deches sobre toda carne, dea tamén vida eterna a todos os que ti lle deches.
3 Esta é a vida eterna: que te coñezan a ti, o único Deus verdadeiro, e ao que ti enviaches, Xesucristo.
4 Eu glorifiqueiche na terra, levando a cabo a obra que me encomendaches realizar.
5 Agora, Pai, glorifícame ti, xunto a ti, coa gloria que tiña ao teu lado antes que o mundo fose.
6 Manifestei o teu Nome aos homes que ti me deches tomándoos do mundo. Teus eran
e ti déchesmos; e gardaron a túa Palabra.
7 Agora xa saben que todo o que me deches vén de ti;
8 porque as palabras que ti me deches llelas dei a eles, e eles as aceptaron e recoñeceron verdadeiramente que vingo de ti, e creron que ti me enviaches.
9 Por eles rogo; non rogo polo mundo, senón polos que ti me deches, porque son teus
Iconografía: o prendemento ten como preludio a oración na horta dos Olivos. Xudas vende a Xesús por 30 monedas de prata. A súa face e a dos seus acompañantes aparecen como grotescos e bestiais, contrastando co rostro de Xesús.
La Coronación de Espinas
Antoon van Dyck
27 Entón os soldados do procurador levaron consigo a Xesús ao pretorio e reuniron arredor
del a toda a cohorte.
28 Espírono e botáronlle enriba un manto de púrpura;
29 e, trenzando unha coroa de espiñas, puxéronllela sobre a súa cabeza, e na súa man dereita unha
cana; e dobrando o xeonllo diante del, facíanlle burla dicindo: «Salve, Rei dos xudeus!»;
30 e despois de chuspilo, colleron a cana e golpeábano na cabeza.
31 Cando se burlaron del, quitáronlle o manto, puxéronlle as súas roupas e levárono a
crucificar.
Iconografía: o torso de Xesús resplandece. A coroa parece flotar sobre a cabeza. O can incrementa a tensión do momento. Foi unha iconografía moi representada no século XV. Sobre todo debe terse en conta a influenza das revelacións de santa Brígida e a posta en escea do teatro dos misterios.
Cristo Presentado al Pueblo
Quintin Metsys
1 Dito isto, pasou Xesús cos seus discípulos ao outro lado do torrente Cedrón, onde había un horto, no que entraron el e os seus discípulos.
2 Pero tamén Judas, o que lle entregaba, coñecía o sitio, porque Xesús se reunira alí moitas veces cos seus discípulos.
3 Judas, pois, chega alí coa cohorte e os gardas enviados polos sumos sacerdotes e fariseos, con lanternas, fachos e armas.
4 Xesús, que sabía todo o que lle ía suceder, se adianta e os pregunta: «A quen buscades?»
5 Contestáronlle: «A Jesús el Nazareno.» Dilles: «Eu son.» Judas, o que lle entregaba, estaba tamén con eles.
6 Cando lles dixo: «Eu son», retrocederon e caeron en terra.
7 Preguntoulles de novo: «A quen buscades?» Contestáronlle: «A Jesús el Nazareno».
8 Respondeu Jesús: «Xa vos dixen que eu son; así que se me buscades a min, deixade marchar a estes.»
9 Así cumpriríase o que dixera: «Dos que me deches, non perdín a ningún.»
10 Entón Simón Pedro, que levaba unha espada, a sacou e feriu ao servo do Sumo Sacerdote, e lle cortou a orella dereita. O servo chamábase Malco.
11 Xesús dixo a Pedro: «Volve a espada á vaíña. A copa que me deu o Pai, non a vou beber?»
12 Entón a cohorte, o tribuno e os gardas dos xudeus prenderon a Xesús, atárono
13 e leváronlle primeiro á casa de Anás, pois era soro de Caifás, o Sumo Sacerdote daquel ano.
14 Caifás era o que aconsellou aos xudeus que conviña que morrese un só home polo pobo.
15 Seguían a Jesús Simón Pedro e outro discípulo. Este discípulo era coñecido do Sumo Sacerdote e entrou con Xesús no adro do Sumo Sacerdote,
16 mentres Pedro quedaba fóra, xunto á porta. Entón saíu o outro discípulo, o coñecido do Sumo Sacerdote, falou á porteira e fixo pasar a Pedro.
Iconografía: Cristo coroado con espinas, cun manto púrpura, fai alusión burlesca á súa condición de rei dos xudeus. As súas mans atadas coa corda do verdugo amosa a aflición da vítima. O xesto de Pilato é unha analoxía de "lavar as mans". As figuras de rasgos desencaixados dos verdugos e xudeus sintetizan a brutalidade da paixón de Cristo. A arquitectura decórase con estatuas; enriba de Xesús está A Caridade, á esquerda, unha imaxe da coroación de espinas e ó fondo a dun deus pagano, quizais Apolo, que encarna ó pobo romano. Nun estandarte vese o escudo de Carlos V, o aguia bicéfala, que se interpreta como unha crítica contra os abusos de poder do emperador.
La caída camino del Calvario
Rafael Sanzio de Urbino
Renacimiento-Cinquecento italiano (siglo XVI)
Lucas 23, 26-3123:26 Cando o levaban, detiveron a un tal Simón de Cirene, que volvía do campo, e o cargaron coa cruz, para que a levase detrás de Xesús.
23:27 seguíano moitos do pobo e un bo número de mulleres, que se golpeaban o peito e se lamentaban por el.
23:28 Pero Xesús, volvéndose cara a elas, díxolles: " Fillas de Xerusalén!, non choren por min; choren máis ben por vostedes e polos seus fillos.
23:29 Porque se achega o tempo en que se dirá: Felices as estériles, felices os seos que non concibiron e os peitos que non aleitaron!
23:30 Entón dirase ás montañas: Caian sobre nós!, e aos outeiros: Sepúltennos!
23:31 Porque se así tratan á leña verde, que será da leña seca? "
Iconografía: O desenvolvemento da iconografía dévese debido a aparición dunha nova devolución instituída e difundida polos franciscanos nos lugares Santos da Idade Media.
Cristo crucificado
Diego Rodríguez de Silva Velázquez
Barroco español (siglo XVII)
Marcos 15, 33-41
31 Do mesmo xeito burlábanse del os xefes dos sacerdotes xunto cos mestres da lei.
-Salvou outros -dicían-, pero non pode salvarse a si mismo!32 Que baixe agora da cruz ese *Cristo, o rei de Israel, para que vexamos e creamos.
Tamén o insultaban os que estaban crucificados con el.
Morte de Xesús
(A) 33 Desde o mediodía e ata a media tarde quedou toda a terra en oscuridad.34 Ás tres da tarde[a] Xesús berrou a voz en colo:
-Eloi, Eloi, lama sabactani? (que significa: "Deus meu, Deus meu, por que me desamparaches? " ).[b]
35 Cuando oírono, algúns dos que estaban preto dixeron:
-Escoiten, está a chamar a Elías.
36 Un home correu, empapou unha esponxa en vinagre, púxoa nunha cana e ofreceulla a Xesús para que bebese.
-Déixeno, a ver se vén Elías a baixalo -dixo.
37 Entonces Jesús, lanzando un forte berro, expirou.
38 La cortina do *santuario do templo resgouse en dous, de arriba abajo.39 Y o centurión, que estaba fronte a Xesús, ao oír o berro y[c] ver como morreu, dixo:
-¡Verdaderamente este home era o Hijo[d] de Deus!
40 Algunas mulleres miraban dende lonxe. Entre elas estaban María Magdalena, María a nai de *Jacobo o menor e de José, e Salomé.
41 Estas mulleres seguírano e atendido cando estaba en staba en Galilea. Ademais había alí moitas outras que subiran con el a Xerusalén.
Iconografía:O lienzo ofrece unha iconografía en certo modo singular fronte as interpretacións do crucificado, cheas de dramatismo e tensión que nos mostran o sufrimento físico de Cristo
El descendimiento de la cruz
Van der Weyden
Primitivos Flamencos
Juan 19, 38-41
Giovan Francesco Penni
2 Seis días despois, toma Xesús consigo a Pedro, Santiago e Juan, e lévaos, a eles sós, á parte, a un monte alto. E transfigurouse diante deles,
3 e os seus vestidos volvéronse resplandecentes, moi brancos, tanto que ningún bataneiro na terra sería capaz de branquexalos dese modo.
4 Aparecéronselles Elías e Moisés, e conversaban con Xesús.
5 Toma a palabra Pedro e di a Xesús: «Rabbí, bo é estarnos aquí. Imos facer tres tendas, unha para ti, outra para Moisés e outra para Elías»;
6 - pois non sabía que responder xa que estaban atemorizados -.
7 Entonces formouse unha nube que lles cubriu coa súa sombra, e veu unha voz dende a nube: «Este é o meu Fillo amado, escoitádeo.»
8 Y de pronto, mirando en derredor, xa non viron a ninguén máis que a Xesús só con eles.
9 E cando baixaban do monte ordenoulles que a ninguén contasen o que viran ata que o Fillo do home resucitase de entre os mortos.
10 Eles observaron esta recomendación, discutindo entre si que era iso de «resucitar de entre os mortos.»
Iconografía: alude ó misterio da Transfiguración e a festa dos diáconos Felicísimo e Agapito, á vez que se celebraba a victoria sobre os turcos en Belgrado en 1453. Os episodios da Transfiguración e a curación do rapaz epiléptico nárranse no evanxeo de san Marcos.
Jesús y el Centurión
Paolo Caliari, "El Veronés"
5 Ao entrar en Cafarnaúm, achegóuselle un centurión e pregoulle
6 dicindo: «Señor, o meu criado xace na casa paralítico con terribles sufrimentos.»
7 Dícele Jesús: «Eu irei a curalo.»
8 Replicou o centurión: «Señor, non son digno de que entres baixo o meu teito; abonda que o digas de
palabra e o meu criado quedará san.
9 Porque tamén eu, que son un subalterno, teño soldados ás miñas ordes, e digo a este: "Vete", e
vai; e a outro: "Ven", e vén; e ao meu servo: "Fai isto", e faino.»
10 Ao oír isto Xesús quedou admirado e dixo aos que o seguían: Asegúrovos que en Israel non hei
encontrado en ninguén unha fe tan grande.
11 E dígovos que virán moitos de oriente e occidente e se poñerán á mesa con Abraham,
Isaac e Jacob no reino dos Ceos,
12 mentres que os fillos do Reino serán botados ás tebras de fóra; alí será o choro e o
chiar de dentes.»
13 E dixo Xesús ao centurión: «Anda; que te suceda como criches.» E naquela hora sandou ó criado.
Iconografía: A fe do centurión e o seu recoñecemento do Fillo de Deus eran tales que Xesús realizou o miragre a distancia.
La Resurrección de Lázaro
Juan de Flandes
38 Entón Xesús conmoveuse de novo no seu interior e foi ao sepulcro. Era unha cova, e tiña posta enriba unha pedra.39 Di Xesús: «Quitade a pedra.» Respóndelle Marta, a irmá do morto: Señor, xa ule; é o cuarto día.»
40 Dille Xesús: «Non te dixen que, se cres, verás a gloria de Deus?»
41 Quitaron, pois, a pedra. Entón Xesús levantou os ollos ao alto e dixo: «Pai, douche grazas por escoitarme.
42 Xa sabía eu que ti sempre me escoitas; pero díxeno por estes que me rodean, para que crean que ti me enviaches.»
43 Dito isto, berrou con forte voz: «Lázaro, sal fóra!»
44 E saíu o morto, atado de pés e mans con vendas e envolto o rostro nun sudario. Xesús dilles: «Desatádeo e deixádeo andar.»
Iconografía: a resurreción de Lázaro e a igrexa coas súas formas robustas simbolizan a presenza do Mesías. O muro simboliza a lei antiga. A pomba simboliza o Espírito Santo e a golondrina a mensaxeira da resurreción.
La Expulsión de los Mercaderes del Templo
Francesco Bassano "el Joven"
13 Achegábase a Pascua dos xudeus e Xesús subiu a Xerusalén.
1 Antes da festa da Pascua, sabendo Xesús que chegara a súa hora de pasar deste mundo ao Pai, despois de amar aos seus que estaban no mundo, amounos ata o extremo.
2 Durante a cea, cando xa o demo puxera no corazón a Judas Iscariote, fillo de Simón,
o propósito de entregalo,
3 sabendo que o Pai lle puxera todo nas súas mans e que saíra de Deus e a Deus volvía,
4 levántase da mesa, quita os seus vestidos e, tomando unha toalla, o a ciñou.
5 Logo bota auga nun lebrillo e púxose a lavar os pés dos discípulos e a secarllos coa toalla con que estaba cinguido.
6 Chega a Simón Pedro; este dille: «Señor, ti lavarme a min os pés?»
7 Xesús respondeulle: «O que eu fago, ti non o entendes agora: comprenderalo máis tarde.»
8 Dille Pedro: Non me lavarás os pés xamais.» Xesús respondeulle: «Se non te lavo, tes parte comigo.»
9 Dille Simón Pedro: «Señor, non só os pés, senón ata as mans e a cabeza.»
10 Xesús dille: «O que se bañou, non necesita lavarse; está de todo limpo. E vós estades limpos, aínda que non todos.»
11 Sabía quen lle ía entregar, e por iso dixo: «Non» estades «limpos todos.»
12 Despois que lles lavou os pés, tomou os seus vestidos, volveu á mesa, e lles dixo: «Comprendedes o que fixen convosco?
13 Vós chamádesme "o Mestre" e "o Señor", e dicides ben, porque o son.
14 Pois se eu, o Señor e o Mestre, vos lavei os pés, vós tamén debedes lavar os pés uns a outros.
15 Porque vos din exemplo, para que tamén vós fagades como eu fixen convosco.
16 «En verdade, en verdade vos digo: non é máis o servo que o seu amo, nin o enviado máis que o que lle envía.
17 «Sabendo isto, ditosos seredes se o cumprides.
18 Non me refíro a todos eles; eu coñezo os que elixín; pero ten que cumprirse a Escritura: = O que come o meu pan alzou contra min o seu talón. =
19 Dígovolo dende agora, antes de que suceda, para que, cando suceda, creades que Yo Soy.
20 En verdade, en verdade vos digo: quen acolla ao que eu envíe acólleme a min, e quen me acolla a min, acolle a Aquel que me enviou.»
Iconografía: Xesús quixo dar unha suprema lección de humildade encargándose dunha tarea de esclavos. O lavatorio leva o nome de "Mandatum" a causa do mandamento que di: amádevos os uns ós outros. Na icongrafía bizantina, Xesús está de pé para lavar os pés dos Apóstoles, na de Occidente, está de xeonllos ante San Pedro. Respecto ós dous apóstoles que intentan quitarse as calzas, hai influenza dos poligrafi, escritores e gravadores en cuxas obras vulnerábase o decoro social e literario e contrastaban o elevado e o baixo.La Última Cena
Juan de Juanes
14 Cando chegou a hora, púxose á mesa cos apóstolos;15 e díxolles: «Con ansia desexei comer esta Pascua convosco antes de padecer;
16 porque vos digo que xa non a comerei máis ata que ache o seu cumprimento no Reino de Deus.»
17 E recibindo unha copa, dadas as grazas, dixo: «Tomade isto e repartídeo entre vós;
18 porque vos digo que, a partir deste momento, non beberei do produto da vide ata que chegue o Reino de Deus.»
19 Tomou logo pan, e, dadas as grazas, partiuno e deullo dicindo: Este é o meu corpo que é entregado por vós; facede isto en recordo meu.»
20 De igual modo, despois de cear, a copa, dicindo: «Esta copa é a Nova Alianza no meu sangue, que é derramada por vós.
21 «Pero a man do que me entrega está aquí comigo sobre a mesa.
22 Porque el Hijo do home marcha segundo está determinado. Pero, ai daquel por quen é entregado!»
23 Entón puxéronse a discutir entre si quen deles sería o que ía facer aquilo.
Iconografía: presenta caracteres diferentes na arte bizantina respecto ó Occidental da Idade Media e a Contrarreforma. Converteuse nun modo de defender a eucaristía despois do Concilio de Trento. Os evanxeístas relatan o momento no que Cristo reúneos na mesa e institúe o sacramento. A elección da secuencia e a súa representación está en sintonía co Concilio de Trento.
La Oración en el Huerto
Tiziano
39 Saliu e, como de costume, foi ao monte das Oliveiras, e os discípulos seguírono.40 Chegado ao lugar díxolles: «Pedide que non caiades en tentación.»
41 E se apartou deles como un tiro de pedra, e posto de xeonllos oraba
42 dicindo: Padre, se queres, aparta de min esta copa; pero non se faga a miña vontade, senón a túa.» 43 Entón, aparecéuselle un anxo vido do ceo que o confortaba.
44 E sumido en agonía, insistía máis na súa oración. A súa suor fíxose como gotas espesas de sangue que caían en terra.
45 levantándose da oración, viño onde os discípulos e os encontrou durmidos pola tristura;
46 e díxolles: «Como é que estades durmidos? Levantádevos e orade para que non caiades en tentación.»
Iconografía: os evanxeístas tratan o tema da oración na horta dos Olivos, pero Xoán é o único que se recrea na ambientación da escea. O tema ten a súa orixe en Bizancio. A popularidade do asunto maniféstase a partir do grande número de esculturas realizadas no século XV.
El Prendimiento de Cristo
Francisco de Goya y Lucientes
1 Así falou Xesús, e alzando os ollos ao ceo, dixo: «Padre, chegou a hora; glorifica o teu Fillo, para que o teu Fillo te glorifique a ti.2 E que segundo o poder que lle deches sobre toda carne, dea tamén vida eterna a todos os que ti lle deches.
3 Esta é a vida eterna: que te coñezan a ti, o único Deus verdadeiro, e ao que ti enviaches, Xesucristo.
4 Eu glorifiqueiche na terra, levando a cabo a obra que me encomendaches realizar.
5 Agora, Pai, glorifícame ti, xunto a ti, coa gloria que tiña ao teu lado antes que o mundo fose.
6 Manifestei o teu Nome aos homes que ti me deches tomándoos do mundo. Teus eran
e ti déchesmos; e gardaron a túa Palabra.
7 Agora xa saben que todo o que me deches vén de ti;
8 porque as palabras que ti me deches llelas dei a eles, e eles as aceptaron e recoñeceron verdadeiramente que vingo de ti, e creron que ti me enviaches.
9 Por eles rogo; non rogo polo mundo, senón polos que ti me deches, porque son teus
Iconografía: o prendemento ten como preludio a oración na horta dos Olivos. Xudas vende a Xesús por 30 monedas de prata. A súa face e a dos seus acompañantes aparecen como grotescos e bestiais, contrastando co rostro de Xesús.
La Coronación de Espinas
Antoon van Dyck
27 Entón os soldados do procurador levaron consigo a Xesús ao pretorio e reuniron arredordel a toda a cohorte.
28 Espírono e botáronlle enriba un manto de púrpura;
29 e, trenzando unha coroa de espiñas, puxéronllela sobre a súa cabeza, e na súa man dereita unha
cana; e dobrando o xeonllo diante del, facíanlle burla dicindo: «Salve, Rei dos xudeus!»;
30 e despois de chuspilo, colleron a cana e golpeábano na cabeza.
31 Cando se burlaron del, quitáronlle o manto, puxéronlle as súas roupas e levárono a
crucificar.
Iconografía: o torso de Xesús resplandece. A coroa parece flotar sobre a cabeza. O can incrementa a tensión do momento. Foi unha iconografía moi representada no século XV. Sobre todo debe terse en conta a influenza das revelacións de santa Brígida e a posta en escea do teatro dos misterios.
Cristo Presentado al Pueblo
Quintin Metsys
1 Dito isto, pasou Xesús cos seus discípulos ao outro lado do torrente Cedrón, onde había un horto, no que entraron el e os seus discípulos.2 Pero tamén Judas, o que lle entregaba, coñecía o sitio, porque Xesús se reunira alí moitas veces cos seus discípulos.
3 Judas, pois, chega alí coa cohorte e os gardas enviados polos sumos sacerdotes e fariseos, con lanternas, fachos e armas.
4 Xesús, que sabía todo o que lle ía suceder, se adianta e os pregunta: «A quen buscades?»
5 Contestáronlle: «A Jesús el Nazareno.» Dilles: «Eu son.» Judas, o que lle entregaba, estaba tamén con eles.
6 Cando lles dixo: «Eu son», retrocederon e caeron en terra.
7 Preguntoulles de novo: «A quen buscades?» Contestáronlle: «A Jesús el Nazareno».
8 Respondeu Jesús: «Xa vos dixen que eu son; así que se me buscades a min, deixade marchar a estes.»
9 Así cumpriríase o que dixera: «Dos que me deches, non perdín a ningún.»
10 Entón Simón Pedro, que levaba unha espada, a sacou e feriu ao servo do Sumo Sacerdote, e lle cortou a orella dereita. O servo chamábase Malco.
11 Xesús dixo a Pedro: «Volve a espada á vaíña. A copa que me deu o Pai, non a vou beber?»
12 Entón a cohorte, o tribuno e os gardas dos xudeus prenderon a Xesús, atárono
13 e leváronlle primeiro á casa de Anás, pois era soro de Caifás, o Sumo Sacerdote daquel ano.
14 Caifás era o que aconsellou aos xudeus que conviña que morrese un só home polo pobo.
15 Seguían a Jesús Simón Pedro e outro discípulo. Este discípulo era coñecido do Sumo Sacerdote e entrou con Xesús no adro do Sumo Sacerdote,
16 mentres Pedro quedaba fóra, xunto á porta. Entón saíu o outro discípulo, o coñecido do Sumo Sacerdote, falou á porteira e fixo pasar a Pedro.
Iconografía: Cristo coroado con espinas, cun manto púrpura, fai alusión burlesca á súa condición de rei dos xudeus. As súas mans atadas coa corda do verdugo amosa a aflición da vítima. O xesto de Pilato é unha analoxía de "lavar as mans". As figuras de rasgos desencaixados dos verdugos e xudeus sintetizan a brutalidade da paixón de Cristo. A arquitectura decórase con estatuas; enriba de Xesús está A Caridade, á esquerda, unha imaxe da coroación de espinas e ó fondo a dun deus pagano, quizais Apolo, que encarna ó pobo romano. Nun estandarte vese o escudo de Carlos V, o aguia bicéfala, que se interpreta como unha crítica contra os abusos de poder do emperador.
La caída camino del Calvario
Rafael Sanzio de Urbino
Renacimiento-Cinquecento italiano (siglo XVI)
Lucas 23, 26-3123:26 Cando o levaban, detiveron a un tal Simón de Cirene, que volvía do campo, e o cargaron coa cruz, para que a levase detrás de Xesús.
23:27 seguíano moitos do pobo e un bo número de mulleres, que se golpeaban o peito e se lamentaban por el.
23:28 Pero Xesús, volvéndose cara a elas, díxolles: " Fillas de Xerusalén!, non choren por min; choren máis ben por vostedes e polos seus fillos.
23:29 Porque se achega o tempo en que se dirá: Felices as estériles, felices os seos que non concibiron e os peitos que non aleitaron!
23:30 Entón dirase ás montañas: Caian sobre nós!, e aos outeiros: Sepúltennos!
23:31 Porque se así tratan á leña verde, que será da leña seca? "
Iconografía: O desenvolvemento da iconografía dévese debido a aparición dunha nova devolución instituída e difundida polos franciscanos nos lugares Santos da Idade Media.
Cristo crucificado
Diego Rodríguez de Silva Velázquez
Barroco español (siglo XVII)
Marcos 15, 33-41
31 Do mesmo xeito burlábanse del os xefes dos sacerdotes xunto cos mestres da lei.
-Salvou outros -dicían-, pero non pode salvarse a si mismo!32 Que baixe agora da cruz ese *Cristo, o rei de Israel, para que vexamos e creamos.
Tamén o insultaban os que estaban crucificados con el.
Morte de Xesús
(A) 33 Desde o mediodía e ata a media tarde quedou toda a terra en oscuridad.34 Ás tres da tarde[a] Xesús berrou a voz en colo:
-Eloi, Eloi, lama sabactani? (que significa: "Deus meu, Deus meu, por que me desamparaches? " ).[b]
35 Cuando oírono, algúns dos que estaban preto dixeron:
-Escoiten, está a chamar a Elías.
36 Un home correu, empapou unha esponxa en vinagre, púxoa nunha cana e ofreceulla a Xesús para que bebese.
-Déixeno, a ver se vén Elías a baixalo -dixo.
37 Entonces Jesús, lanzando un forte berro, expirou.
38 La cortina do *santuario do templo resgouse en dous, de arriba abajo.39 Y o centurión, que estaba fronte a Xesús, ao oír o berro y[c] ver como morreu, dixo:
-¡Verdaderamente este home era o Hijo[d] de Deus!
40 Algunas mulleres miraban dende lonxe. Entre elas estaban María Magdalena, María a nai de *Jacobo o menor e de José, e Salomé.
41 Estas mulleres seguírano e atendido cando estaba en staba en Galilea. Ademais había alí moitas outras que subiran con el a Xerusalén.
Iconografía:O lienzo ofrece unha iconografía en certo modo singular fronte as interpretacións do crucificado, cheas de dramatismo e tensión que nos mostran o sufrimento físico de Cristo
El descendimiento de la cruz
Van der Weyden
Primitivos Flamencos
Juan 19, 38-41
14 E atopou no Templo aos vendedores de bois, ovellas e pombas, e aos cambistas nos seus postos.
15 Facendo un látego con cordas, botou a todos fóra do Templo, coas ovellas e os bois; esparexeu o diñeiro dos cambistas e envorcoulles as mesas;
16 e dixo aos que vendían pombas: «Quitade isto de aquí. Non fagades da Casa do meu Pai unha casa de mercado.»
17 Os seus discípulos acordáronse de que estaba escrito: = O celo pola túa Casa devorarame. =
18 Os xudeus entón replicáronlle dicíndoo: «Que sinal nos mostras para obrar así?»
19 Xesús respondeulles: «Destruíde este Santuario e en tres días levantareino.»
20 Os xudeus contestáronlle: «Corenta e seis anos tardáronse en construír este Santuario, e ti valo levantar en tres días?»
21 Pero el falaba do Santuario do seu corpo.
22 Cando resucitou, pois, de entre os mortos, acordáronse os seus discípulos de que dixera iso, e creron na Escritura e nas palabras que dixera Xesús.
Iconografía: os evanxeístas tratan este tema pero cada un sitúao nun momento diferente da vida de Xesús.
El Lavatorio
Jacopo Rabusti, "el Tintoretto"
38 Después de esto, José de Arimatea, que era discípulo de Jesús, aunque en secreto por miedo a los judíos, pidió a Pilato autorización para retirar el cuerpo de Jesús. Pilato se lo concedió. Fueron, pues, y retiraron su cuerpo.
39 Fue también Nicodemo - aquel que anteriormente había ido a verle de noche - con una mezcla de mirra y áloe de unas cien libras.
40 Tomaron el cuerpo de Jesús y lo envolvieron en vendas con los aromas, conforme a la costumbre judía de sepultar.41 En el lugar donde había sido crucificado había un huerto, y en el huerto un sepulcro nuevo, en el que nadie todavía había sido depositado.
39 Fue también Nicodemo - aquel que anteriormente había ido a verle de noche - con una mezcla de mirra y áloe de unas cien libras.
40 Tomaron el cuerpo de Jesús y lo envolvieron en vendas con los aromas, conforme a la costumbre judía de sepultar.41 En el lugar donde había sido crucificado había un huerto, y en el huerto un sepulcro nuevo, en el que nadie todavía había sido depositado.
Iconografía: O tema do descendemento da cruz apareceu no arte cristián do século XI. pero foi no século XV cando se sustituiu a crucificación polo descendemento no arte dos Paises Baixos. Esta escena está brevemente relatada nos catro evanxelistas. os evanxelios apócrifos non engaden nada aos canónicos.
LA ICONOGRAFIA
El cristo de gloria del arte de occidente procede del Pantocrator bizantino. Pero el Pantocrator siempre esta representado en busto, mientras Cristo en Majestad esta representado en un trono.
En esta escena asistimos a una representacion en la que se unen la idea de cristo maestro y Cristo de gloria, sin la presencia de los cuatro animales del tetramorfos y ocupando su lugar cuatro angeles. La representacion de estos seres proximos a la divinidad sigue el orden imaginado por Dionisio Areopagita en su Celeste jerarquia, siendo el primero en describir el mundo invisible con precision y magnificencia.
LA ICONOGRAFIA
Este tema se presenta con dos iconografias diferentes, la ostension y la palpacion de la herida. El apostol se acerca, pero no toca sus eridas. ya no le invita solo a palpar,sino que hace que hunda sus dedos en la profunda herida cavada por el hierro de la lanza.
tema se presenta con dos iconografias diferentes, la ostension y la palpacion de la herida. El apostol se acerca, pero no toca sus eridas. ya no le invita solo a palpar,sino que hace que hunda sus dedos en la profunda herida cavada por el hierro de la lanza.Estos dos tipos iconograficos se justifican por el texto de san Juan. El primero traduce las palabras de Jesus a Tomas: ¿ Porque me has visto has creido?; el segundo parrafo: Acerca tu mano y metela en mi costado.
Traballo realizado por Rafael, Adrián e Nuria
Suscribirse a:
Entradas (Atom)